Maar waarom staat het dan toch op je to-do lijst? Ach, excuses, excuses… Ik ken ze, geloof me, ik roep ze ook wel eens.

Ik zal je een voorbeeld geven. Mijn man wil best stofzuigen, maar wil graag dat ik het vraag. En wat doe ik? Ik ratel in mijn hoofd: "Ja, dat is echt sneller als ik het zelf doe, ik ga het niet vragen, dan is het meteen klaar." En zo, hup, daar ben ik weer. Ik doe het zelf, omdat ik het makkelijker vind en omdat ik bang ben dat het anders niet snel genoeg gebeurt. Herkenbaar, toch? En als ik dan naar mezelf kijk, kan ik wel lachen om deze onzin. Want waarom doe ik dat? Waarom vraag ik het niet? En waarom maken we altijd van alles een ding, terwijl het eigenlijk zo eenvoudig kan zijn?

Wat houdt je tegen?

Durf je eerlijk naar jezelf te kijken? Als je echt zou stilstaan bij de redenen waarom je geen hulp vraagt, wat zou je dan ontdekken? Misschien ben je bang dat je de ander tot last bent, dat je hun tijd en energie 'steelt'. Of je vindt het moeilijk om dingen uit handen te geven, omdat je bang bent dat het niet op jouw manier gebeurt. Of, nog erger, misschien wil je zo graag gezien worden als die sterke, alleskunner die haar zaakjes altijd perfect voor elkaar heeft. De vrouw die alles doet, zonder ooit hulp te vragen. Je hebt het gevoel dat je 'zwak' bent als je toegeeft dat je iets niet alleen kunt. En misschien is dat wel precies het probleem: we willen zo graag de sterkte vrouw zijn, dat we niet durven toegeven dat we het niet altijd alleen hoeven te doen.

Maar de vraag is: gaat dat ten koste van je eigen doelen? Als jij steeds je handen vol hebt met alles voor anderen regelen, je huishouden draaiende houden, werken, en ondertussen de zorg voor je eigen doelen en dromen uit het oog verliest, wat bereik je dan uiteindelijk? Ja, je komt ver, dat is waar, maar je bent steeds meer op. En uiteindelijk haal je die doelen niet die je zo graag wilt behalen.

Perfectionisme en het Helperssyndroom

Daar is het dan, misschien niet meteen herkenbaar, maar wel degelijk aanwezig: het helperssyndroom. Het is de gedachte dat jij altijd moet helpen, altijd beschikbaar moet zijn, altijd moet zorgen dat alles goed verloopt – zelfs als dat ten koste gaat van jezelf. Het klinkt misschien wat dramatisch, maar als je er echt bij stilstaat, zie je dat het inderdaad een probleem kan zijn. Want door te denken dat je alles zelf moet doen, stel je jezelf op de achtergrond en verlies je focus op je eigen prioriteiten. Misschien heb je geen tijd voor jezelf, voor rust, of voor de dingen die jij belangrijk vindt.

Dat hoeft niet. Het is oké om niet altijd alles zelf te doen, en het is oké om hulp te vragen. Sterker nog, je zou je doelen juist sneller kunnen behalen als je af en toe de handen van anderen gebruikt. Je hebt geen superkracht die je in staat stelt om alles tegelijk te doen, en dat is helemaal prima. Het is menselijk. Je hoeft je niet altijd te bewijzen als de alleskunner, want geloof me, niemand heeft die titel echt verdiend. Het draait om het vinden van balans en het erkennen dat je niet altijd alles hoeft te dragen.

Waarom zeg jij altijd 'ja'?

Als je altijd 'ja' zegt, zelfs als je geen tijd hebt, dan is dat vaak een teken van het helperssyndroom. Je wilt anderen niet teleurstellen, je wilt dat alles goed geregeld is, en je wilt niet als iemand overkomen die 'nee' zegt. Maar zelfs ik moet erkennen dat de kunst van 'nee' zeggen soms precies is wat je nodig hebt. Het is niet alleen voor jouzelf, maar ook voor de mensen om je heen. Want als jij jezelf voorbijloopt, kun je niet optimaal functioneren. Je hebt rust nodig om goed te kunnen geven, om je doelen te bereiken, en om gewoon lekker in je vel te zitten. En dat is iets wat je waarschijnlijk helemaal bent vergeten, omdat je altijd maar doorgaat.

En wat nu?

Als dit alles een beetje bekend klinkt, dan wil ik je uitnodigen om eens te kijken naar de workshop Stop je helperssyndroom. Deze workshop is speciaal ontworpen om vrouwen zoals jij te helpen bij het herkennen van dit patroon en de valkuilen die het met zich meebrengt. Want jij hoeft niet alles zelf te doen, en het is oké om af en toe hulp te vragen. Je mag die 'sterke vrouw' zijn zonder jezelf compleet op te branden. Je mag je eigen doelen nastreven zonder schuldgevoelens over wat je niet hebt gedaan voor anderen. Je mag leren om 'nee' te zeggen en te leren waar jouw grenzen liggen.

Dus waarom vraag jij niet om hulp? Durf jij eerlijk te zijn tegen jezelf? Als je dat doet, zul je ontdekken dat je niet zwak bent als je hulp accepteert. Je zult juist sterker staan, met een helderder hoofd en een gelukkiger hart. En geloof me, van dat 'nee' zeggen wordt de rest van je leven een stuk eenvoudiger.